Wij geloven dat er één almachtige God is die de hemel en de aarde en alles wat daar op leeft, dus ook de mens, geschapen heeft. In het begin was er sprake van volmaakte harmonie tussen mens, natuur en God de Schepper van dit alles. Hieraan kwam een einde toen de eerste mensen, Adam en Eva, zich door de duivel lieten verleiden. Hij hield hen voor dat ze als God zouden worden als ze zouden eten van de vrucht van de boom, waarvan God het eten ervan verboden had (de zondeval). Deze daad van ongehoorzaamheid aan God heeft de wereld tot op de dag van vandaag veranderd. Door deze daad is de boosheid van God opgewekt en zijn dood en ellende in de wereld gekomen als straf op de zonde. Nu wil het feit dat wij als nakomelingen van Adam en Eva dezelfde onbedwingbare neiging kennen om God ongehoorzaam te zijn, dus te zondigen. Ten diepste zijn wij meer liefhebbers van ons zelf dan van God en onze medemens. En daarom verdienen wij dezelfde straf als Adam en Eva. Ook wij zullen daarom eenmaal komen te sterven.
Toch heeft God de mens niet aan zichzelf overgelaten. Hij heeft in een ‘reddingsplan’ voorzien. Hij heeft Zijn eigen zoon, de Heere Jezus Christus als mens naar deze wereld gezonden (Kerstfeest) om daar als zondeloos mens te leven en als onschuldig mens te lijden en te sterven (Goede Vrijdag) om vervolgens na drie dagen op te staan uit de dood (Pasen). Door deze daad heeft de Heere Jezus Christus de straf op de zonde met zijn eigen leven betaald en de dood overwonnen. Hij is daarop door zijn Vader thuisgehaald in de Hemel (Hemelvaartsdag) waar Hij tot op de dag van vandaag zit aan de rechterhand van de Vader om als een hemelse Advocaat vrijspraak van de straf op de zonde te bepleiten voor alle mensen die in Hem geloven. Vanuit deze achtergrond wordt de gemeente als geheel en ieder persoonlijk elke keer in de preek opgeroepen om zijn of haar zonden oprecht te belijden en de toevlucht te nemen tot de Heere Jezus Christus als de enige Zaligmaker. De mens wordt daarmee opgeroepen zich te bekeren. Dat betekend dat de mens als het ware omgekeerd wordt. In plaats van op zich zelf gericht te zijn, richt hij zich tot de Heere Jezus Christus om het van Hem te verwachten. Om dit in een mens te bewerkstelligen heeft God de Heilige Geest naar deze wereld gezonden (Pinksteren). Door het werk van de Heilige Geest worden zondaren tot gelovigen gemaakt. Hiervoor gebruikt de Heilige Geest de prediking van het Woord, waardoor zondaren leren geloven dat de Heere Jezus Christus hun Zaligmaker is. Dit is Hij omdat Hij als mens voor de zonden betaald heeft. Hij heeft de straf die wij verdiend hebben gedragen. Daarom kunnen wij zalig worden en na ons sterven voor eeuwig in volmaakte harmonie met God leven, zoals in het begin van de wereld.
Elke zondag wordt, in de tweede kerkdienst het geloof beleden. Meestal wordt hiervoor de apostolische geloofsbelijdenis gebruikt. De apostolische geloofsbelijdenis wordt ook de wel ‘de 12 artikelen van het geloof’ genoemd. Het is de meest eenvoudige geloofsbelijdenis en vindt zijn oorsprong in de eerste of tweede eeuw na Christus.
Voor zover bekend is de apostolische geloofsbelijdenis voor de eerste keer volledig op schrift gesteld in een tekst van de heilige Pirmin in de 8ste eeuw.
De tekst van deze geloofsbelijdenis luidt als volgt:
- Ik geloof in God den Vader, den Almachtige, Schepper des hemels en der aarde.
- En in Jezus Christus Zijn eniggeboren Zoon, onze Heere;
- Die ontvangen is van den Heiligen Geest, geboren uit den maagd Maria;
- Die geleden heeft onder Pontius Pilatus, is gekruisigd, gestorven en begraven, nedergedaald ter helle;
- Ten derden dage wederom opgestaan van de doden;
- Opgevaren ten hemel, zittende ter rechterhand van God des almachtigen Vaders;
- Vanwaar Hij komen zal om te oordelen de levenden en de doden;
- Ik geloof in den Heiligen Geest;
- Ik geloof één heilige, algemene Christelijke Kerk, de gemeenschap der heiligen;
- Vergeving der zonden;
- Wederopstanding des vleses (het lichaam);
- En een eeuwig leven.
