De Drie Formulieren van Enigheid betreffen een drietal theologische geschriften die door de Synode van Dordrecht in 1618-1619 als de belijdenis van de toenmalige gereformeerde werden aanvaard (uit deze gereformeerde Kerk zijn de Nederlandse Hervormde Kerk en later de diverse Gereformeerde kerkgenootschappen alsook de recentelijk ontstane Protestantse Kerk in Nederland (PKN) voortgekomen).
Deze drie belijdenisgeschriften zijn:
- Heidelbergse Catechismus, opgesteld door Zacharias Ursinus en Caspar Olevianus in 1563
- Nederlandse geloofsbelijdenis, opgesteld door Guido de Brès in 1561
- Dordtse Leerregels, opgesteld door de Synode van Dordrecht in 1618 en 1619. Deze worden ook wel de Vijf Artikelen tegen de Remonstranten genoemd
De Drie Formulieren van Enigheid hebben verschillende functies:
- Ze fungeren voor orthodox gereformeerde kerken en organisaties als formulering voor datgene wat men als de fundamentele en onopgeefbare kern van het geloof beschouwt. Zo verlangen bijvoorbeeld veel gereformeerde en reformatorische scholen van hun personeelsleden dat zij instemmen met deze geschriften. Er wordt dan gezegd dat zij "de Formulieren van Enigheid dienen te onderschrijven".
Voor veel christenen in Nederland hebben deze formulieren nog steeds veel betekenis. De ontwikkeling dat een deel van de toenmalige Nederlandse Hervormde Kerk in 2004 niet meeging in de vorming van Protestantse Kerk in Nederland (PKN), die gevormd werd uit grote delen van de Nederlandse Hervormde Kerk, de Gereformeerde kerken (synodaal) en de Lutherse kerk, heeft mede met de gehechtheid aan deze formulieren te maken. De PKN hanteert een grondslag die breder is dan deze formulieren. Sommige gemeenten zijn het daar niet mee eens, wat onder meer heeft geresulteerd in de oprichting van o.a. de Hersteld Hervormde Kerk.
De Heidelbergse Catechismus
De Heidelberger Catechismus is op verzoek van keurvorst Frederik III van de Palts geschreven door Caspar Olevianus en Zacharias Ursinus. Aanleiding was de onduidelijkheid over de aard en de positie van het avondmaal. Frederik gaf de opdracht aan Zacharias Ursinus, hoogleraar dogmatiek aan de Heidelbergse universiteit.
Uitgaande van deze geschriften en van wat er in Bazel, Zürich, Genève, Emden en Londen al op het gebied van catechese beschikbaar was, werd de catechismus geschreven. In de eindredactie heeft met name Olevianus een grote hand gehad. In januari 1563 werd de Catechismus door een speciaal bijeengeroepen synode officieel verklaard. Op verzoek van Olevianus werd in de tweede editie de omstreden vraag en antwoord 80 over de "Werkelijke Tegenwoordigheid" in de rooms-katholieke mis toegevoegd.
De Heidelberger Catechismus werd door Petrus Datheen naar Nederland gebracht. Hij voegde hem toe aan zijn psalmbundel. De Synode van Dordrecht (1618-1619) toetste de Catechismus en schreef hem voor als document dat ambtsdragers en hoogleraren dienden te ondertekenen.
Via onderstaande link kunt u kennis nemen van de inhoud:
http://www.online-bijbel.nl/catechismus/overzicht
De Nederlandse Geloofsbelijdenis
De Nederlandse Geloofsbelijdenis is in 1561 geschreven door Guido de Brès. Guido de Brès was deztijds predikant in Doornik. Hij gooide het geschrift over de muur van het kasteel in diezelfde plaats. In een begeleidende brief vroeg hij de koning, Filips II van Spanje een einde te maken aan de vervolging van protestanten. Hij wilde met het geschrift uitleggen dat de protestanten geen oproerkraaiers of ketters waren. Zij waren christenen. In veel protestantse kerken functioneert het geschrift als belijdenisgeschrift.
Via onderstaande link kunt u kennis nemen van de inhoud:
http://www.online-bijbel.nl/belijdenisgeschrift/nederlandse-geloofsbelijdenis/
De Dordtse Leerregels
De Dordtse Leerregels zijn opgesteld op de Synode van Dordrecht, een landelijke vergadering van gerefomeerde kerken in 1618 en 1619 in Dordrecht die ook bijgewoond werd door vertegenwoordigers van buitenlandse gereformeerde kerken. De Dordtse Leerregels zijn een weerlegging van de Vijf artikelen van de remonstranten, de Dordtse Leerregels worden daarom ook wel de Vijf artikelen tegen de remonstranten genoemd.
De Dordtse Synode was een landelijke synode die bijeengeroepen was door de Staten- Generaal van de Verenigde Nederlanden om uitspraak te doen over de opvattingen van de remonstranten. De remonstranten werden op de Synode van Dordrecht unaniem veroordeeld door de contraremonstranten. Hun leer was, volgens de overige deelnemers aan de Synode, niet in overeenstemming met de Bijbel. In de leerregels is de veroordeling schriftelijk vastgelegd.
Via onderstaande link kunt u kennis nemen van de inhoud:
